اصول ژست گرفتن در عکاسی

در اکثر موارد، پای عقبی باید با زاویه ۹۰ درجه در برابر دوربین قرار بگیرد و پای جلویی باید رو به دوربین باشد. این حالت، مدل را کمی باریک اندام نشان داده و حالت بهتری به ایستادن او می دهد. وقتی که پاها مستقیما در برابر دوربین قرار می گیرند، ژست مدل بسیار تهاجمی به نظر می رسد و در اکثر موارد مورد قبول نیست.

چیزی که من در مورد ساق پاها شنیده ام این است که : ” اگر می شود آن ها را خم کنید، این کار را بکنید”. پس هنگام عکس گرفتن راحت بایستید و ببینید که زانو و قوزک پا چگونه خم می شوند تا یک ژست بسازند. زمانی که وزن را بر روی یکی از پاها می اندازید، ران آن پا به سمت خارج متمایل شده و آن پا را برجسته تر و واضح تر جلوه می کند. بعضی از مردم این سبک پرتره را دوست دارند؛ ولی اکثراً وزن را بر روی پاهای عقبی می اندازند، بنابراین ران عقبی مخفی شده و خارج از کادر قرار می گیرد.

شاید برخورد با دست ها، مشکل ترین کار باشد. دست ها می توانند موضوعاتی را درمورد مدل شما بیان کرده و حسّ انیمیشن را به ژست بدهند. با توجه به موارد ذکر شده، شما باید اطمینان حاصل کنید که دست ها در عکس زیاد برجسته و نمایان نیستند. به یاد داشته باشید که تمرکز بیننده باید بر روی چهره باشد، پس باید مطمئن شوید که دست ها مقدار بیش از حدی از نور عکس را نمی گیرند، زیرا چشم ها به طور اتوماتیک به درخشان ترین قسمت تصویر جذب می شوند.

اگر مطمئن نیستید با دست ها چه کار کنید، از دست آن ها خلاص شوید. درست مانند شانه ها، دست ها نیز از نمای پهلو بهتر به نظر می رسند تا اینکه کلّ جلو یا عقب دست پیدا باشد. با این کار، دست ها لاغرتر به نظر رسیده و زیاد برجسته و بزرگ نیستند. اگر دست ها بالای کمر قرار دارند، مطمئن شوید که خم شده اند زیرا در این حالت زیباتر به نظر می رسند.

اگر دست ها در زیر کمر قرار دارند، می توانید بگذارید راحت باشند و به طور طبیعی آویزان بمانند. هم چنین می توانید دست ها را داخل جیب خود قرار دهید ولی مطمئن شوید که انگشت شصت خود را بیرون از جیب گذاشته اید تا کلّ دست شما مخفی نباشد. شما هرگز مایل نیستید دست ها را در حالت مشت شده قرار دهید زیرا این یکی دیگر از نشانه های تهاجم است.

همه درمورد عکس گرفتن پلیس از اشخاص محکوم شنیده اند. در حالی که دوربین ثابت است، شانه ها راحت و افتاده هستند. زمانی که مدل شما راحت در جلوی دوربین ایستاده است، شانه ها پهن ترین قسمت بدن هستند. مدل شما در این حالت نامتناسب، بیش از حد پهن و مربع مانند به نظر می رسد و حالت تهاجمی دارد.

روش اصلاح این مورد، این است که بدن مدل را به آرامی نسبت به دوربین زاویه دار کنیم تا عرض شانه ها کمتر به نظر برسد. در این حالت، مدل شما لاغرتر به چشم می خورد. اگر مدل شما وزن خود را روی پای عقبی انداخته باشد، طبیعتاً شانه عقب وی کمی پایین تر قرار خواهد گرفت و این باعث می شود مدل شما راحت تر باشد. هم چنین، در تمام موارد از قرار دادن شانه ها به صورت افتاده و بدحالت اجتناب کنید، زیرا باعث خراب شدن عکستان خواهد شد.

همین طور که به سمت بالا می رویم، به سر و صورت می رسیم. اگر به مدل بگویید برای عکس یک حالت بگیرد و سپس مشغول تعیین حالت پاها، ساق های پا، ران ها و نیم تنه شوید، فکر می کنید هنوز هم همان حالت را دارد؟ یک قانون برای من، نگه داشتن سر و صورت برای آخر کار است.

برخی از عکاسان مایلند درست در خط دید عکسبرداری کنند و این در اکثر موارد نتیجه بخش است؛ ولی اگر در جستجوی چیزی متفاوت و منحصربفرد هستید، عکسبرداری در سطحی بالاتر یا پایین تر از خط دید مدل را امتحان کنید. می توانید به مدل بگویید بالا، پایین یا به سمت دوربین نگاه کند. گزینه دیگر، نگاه کردن مدل به دوردست است.

در زمان ریلکس بدن، طبیعتاً سر کمی به یک طرف خم می شود. پس زمانی که در جستجوی یک ظاهر طبیعی هستید، به خم کردن سر مدل فکر کنید. اگر سر را کمی به بالا متمایل کنید، بینی کوچکتر به نظر می رسد و گردن کشیده می شود که باعث رفع مشکل غبغب خواهد شد. خم کردن سر به پایین، باعث به وجود آمدن حالتی صمیمی می شود ولی فقط در مورد مدل هایی اثربخش است که بینی نرمال یا کوچک دارند؛ بنابراین نمی تواند برای تمام مدل ها استفاده شود.

درست مانند شانه ها، چرخاندن سر به حالت سه رخ به شما اجازه می دهد صورت های پهن یا خط فک را باریکتر نشان دهید. اگر مدل شما صورت باریکی دارد، این تکنیک باعث باریکتر و کشیده تر شدن صورت می شود که افکت جالبی نیست.

چشم ها قدرتمندترین قسمت پرتره هستند. چشم ها حالت تنظیم شده را می سازند یا خراب می کنند. اگر به مدل بگویید چانه اش را پایین بگیرد، می توانید حالت جذاب تری ایجاد کنید؛ زیرا در این حالت، چشم ها درشت تر به نظر می رسند. قطعاً این تکنیک فقط در حالتی اثربخش است که دهان و ابروهای مدل نیز همان حالت را داشته باشند.

کلّ صورت باید در یک صفحه قرار داشته باشد تا حالت مدل مغشوش و گیج کننده نشود. می توانید به مدل خود بگویید به بیرون از دوربین نگاه کند، ولی به یاد داشته باشید در این حالت، جلب نگاه ها مشکل تر خواهد بود. مردم می گویند چشم ها دریچه روح آدمی هستند. اگر بتوانید تعیین کنید چشم ها چگونه به نظر برسند، عکس شما قدرتمند خواهد بود.

۱. اگر مدل شما کم مو یا طاس است، از زاویه پایین تری عکس بگیرید تا قسمت کمتری از موها به چشم بیاید و از نورپردازی بر روی موها اصلاً استفاده نکنید. 

نتیجه گیری